Sen Yine Kendini Unutursun...



Kendi rüyalarına yabancı olursun,
Kabul etmez kendi hayallerin,
Unutmaya çalıştıkların kalırda,
Sen yine kendini unutursun...
Uyumak iyi gelmez artık,
Zaten geceyle bir olur gündüz,
Yıldızlar çoktan çekilmiştir inine.
Tek bir ışık kalmıştır artık,
Oda siyah rengiyle umuttur,
Sana yol gösteremez,
Çünkü kalmamıştır bir yol.
Bakarsın maziye hala ordadır,
Kaybolmamıştır hiçbir saniyesi,
Kaybetmeye çalıştıkların kalırda,
Sen yine kendini kaybedersin

Göz Kırpman Kadardım..



Senin gözyaşındım,
Hayatım göz kırpman kadar kısaydı.
Üzüldüğünde akar yanaklarını okşardım,
Yada düşürürdün beni toprağa.
Mutlu olduğunda dudaklarını ıslatırdım,
Yada tükürürdün beni toprağa.
Sen miydin gerçek olan?
Yoksa beni her zaman kabul eden toprak mı?
Düşürdün beni bu gece toprağa,
Ama acımıyor canım,
Göz kırpmak kadar kısaydım,
Hepsi bu.

Kör Bir Kurşun..



Birgün sevgilim...
Birgün, kör bir kurşun delerse bedenimi,
Akarsa kanım tenimden oluk oluk,
Bırak boyansın kaldırımlar kızıla.
İhtiyacı olursa kana bu bedenin,
Alma insan oğlundan bir damla kan.
Şiirler verin damarlarıma,
Yalanları dolanları olmaz onların,
Bırak dolansın damarlarımda kelimeler.
Şair gibi yaşayamadım madem,
Madem, sevemedim yazın yağan yağmuru,
Sahiplenemedim göçden gelen kuşu,
Bırak şair gibi öleyim şu kaldırımda.
Unutma sevgilim,
İnsan bir doğarken masum olurmuş,
Birde ölürken...

Bazen...



Bazen çok özlüyorum seni...Yürürken mesela...Adımlarımla döverken yolları çok çınlatıyorum kulaklarını.Bilmezsin her köşede izin vardır senin.Hiç gelmediğin,hiç göremeyeceğin sokaklar sana aşinadır.Hangi taşı kaldırsan bin sızı fışkıracak,hangi köşeyi dönsen yutkunduğum sızım seni bulacak...
Bazen çok özlüyorum seni...Uyandığımda mesela...Daha gözümü açmadan sana koştuğum sabahlarım vardı.Ekmeğin tadı,içtiğim çayın anlamı vardı.Boğazıma dizilmezdi lokmalarım.Sırf sen bana 'Günaydın' dediğin için tadına doyulmazdı sabahlarımın...
Bazen çok özlüyorum seni...Güldüğüm zaman mesela...Doya doya gülmek neymiş sende anladım.Sahiciydi herşey o zamanlar.İçimdeki çocukla gelirdim sana,senin bana geldiğin gibi...Utanmadan,umursamadan,bazen saçmalayarak...Saçmalamayi bile sende sevmiştim ben...En büyük keşkem gülüşüne hasret kalmak...Keşke onu bari bıraksaydın bana...
Bazen çok özlüyorum seni...Gözyaşımı yutkunduğumda mesela...Sen benim ağlamama dayanamazdın bir zamanlar...Canın acırdı bilirim.Sesine çöken hüzne dalardım,kendimi unutup sana kıyamazdım o zamanlar.Ne ara köreldi bana olan vicdanın bilemiyorum...
Bazen çok özlüyorum seni...En çok geceleri mesela...Yalnızlığı çok severdim ben.Seni tanıyana kadar...Benim gecelerime kimsesizliği sen ektin.Herşeyini kaybetmiş birini görmek istersen işte o benim...Geceleri daha bir ayaz artık.Mevsimlerin adı yok.Takvimden düşen günler sahipsiz.Mutlu biten gecelerim, sevinçle başlayan sabahlarım içimi yakan anılarım oldu kaldı solumda...Söylesene senin gecelerin nasıl sevgili?Seninde gökyüzüne bakıp,saatlerce konuştuğun oluyor mu?Kulağında çınlıyor mu özlemlerin?Duvarlara çiziyor musun acının resmini?Dibine,en dibine batıp çıkıyor musun çaresizliğin?Dedim ya ''Benim gecelerime kimsesizliği sen ektin.Herşeyini kaybetmiş birini görmek istersen işte o benim...''

Sen Gittigimi Sanarsın..



Bazen gitmen gerekiyor öylece...
Karşındakini mutsuz etmektense, gitmek en kolay yol gibi geliyor.
Sevmediğinden falan değil aslında.
Sadece ait olmadığın bir hayatın izlerini taşımak zor geliyor.
Üstesinden gelirim dediğin ne varsa, bir yerden sonra altında kalıyorsun hep.
Sanki bütün olumsuzluklar sana denk gelirmişçesine büyük kayıplar veriyorsun.
Konuşmak sadece bir zorunluluk oluyor hayatında artık.
Varla yok arasında bir yerde sıkışıp kalıyorsun.
Dünyada tek başına kalmışsın gibi ıssızlaşıyorsun.
Bazı kayıpları başka kazançlarla örtemezsiniz ya hani.
Öyle bir şey işte...
Kendine gelebilmek için bir şeyler yapmak bile istemiyorsun.
Tüm yardımları ve uzanan elleri itiyorsun hiç düşünmeden.
Geçmişinde geride bıraktığını düşündüklerini, bir türlü çıkaramıyorsun aklından.
Hala özlüyorsun her şeyi.
İyi veya kötü diye ayırt etmeksizin...
Onu sana hatırlatacak ufak şeylerde teselli arıyorsun.
Yetmiyor bazen bunlar sana.
Bir çocuk gibi oturup hüngür hüngür ağlıyorsun.
İsyanların yankı yapıyor ama dönüp dolaşıp gene seni vuruyor her defasında.
Ciğerlerin sökülürcesine öksürtüyor artık içtiğin sigaralar bile.
Kendinden vazgeçmenin uzatmalarını oynuyorsun artık sadece.
Yalnızlığın zirvesinde yer ediniyorsun.
Zor şey birini çok sevip, delice özlemek.
Zor şey tek başına sevmek, yaşamaya çalışmak...
Unutursun diyenlere inat, hatırlıyorsun her şeyi eskisinden daha net bir şekilde.
Hiç çıkmıyor aklından gözleri, dudakları...
Canını acıtmıyor değil yokluğu.
Bakma işte.
Gülüşlerinin altında bile, kaç hüzün yatıyor patlamaya hazır...
Her şeyin bir vakti var.
Sen kendini zamandan alıkoyuyorsun.
Ama o hala akıp gidiyor yüreğinde tüm güzelliğiyle...
Mani olamıyorsun hiçbir şeyine.
Gitmek basit bir eylem olabilir ama etkileri, ömrün boyunca geçmek bilmiyor.
Hep yarım yaşamaya alışmak zorunda kalıyorsun.
Çünkü başka çaren yok.
Belki bir gün gerçekten unutursun.
İşte o zaman tam anlamıyla gerçekten gitmiş olursun...

İpe Çektigim Gençliğim..



Kitapların arasında,
Eskimiş bir resimden ibaretim.
Şamarını eksik etmedi felek hiç.
Şad olup güldürmedi bir kere...

Teğet geçti zaman tüm mutluluklarımı.
Yolun başındaki heyecanım yok şimdi.
Sona yaklaştıkça,
Hevesimde kalmadı bir şeylere...

Yüzümde rutubetli bir yılgınlık var.
Acemiyim buralara.
Çalıştığım yerden sormadılar.
Yarına bıraktım vazgeçişlerimi...

Aslı astarı olmayan,
Bir kaç avuntuya çiviledim düşlerimi.
Barikat çektiler sokaklarıma da bugün.
Bekçiler devriye atıyordu,
İpe çektiğim gençliğimde.

İçimde ketum ahlar vahlar dolu.
Vizesiz girmeye çalıştığım sınırlarda,
Bir mülteci gibiyim.
Ardımda sayısız intiharlar gizli...

Bütün yenilgilerimi rehin bıraktım,
Faili meçhul bir cinayete.
Ambargo koydum sonrasında,
Gittiğim tüm sürgünlere...

Ayak üstü tat vermeyen bir sevişmenin;
Yarı giyinik, yarı çıplak,
Bir sermayesiyim artık sadece.
Katlia m gerek bu diyara.
Ve bayrağımı çekmeliyim göndere....

Kadehimde Son Bir Yalnızlık Kaldı..



Söylenecek çok şey varken bile,
Suskunluklarım vardı aşka dair...
Yarım kalan sevinçlerimdendir belki de.
Kadehlere seni doldurup,
Her şeye eksik kalışlarım...

Artık cümlelerimde yerin yok senin.
Hangi acılarıma sakladıysan,
Sök çıkar günahlarını...
Başkasından peydahlanan bir aşk için,
Harcanacak bir yürek daha yok bende...

Yürüdüğün kaldırım taşlarına ezberlettim.
Adına aşina tüm sokaklarım.
Kimsesizliğimin bileklerinden kesip,
Yalnızlığa terk ettiğin yerde,
Unuttum ben seni...

Artık konu sen değilsin!
Sövecek hatıralarım,
Ağlayacak şarkılarım var.
Son kadehim.
Birazdan kalkıyorum hayallerinden....

Bir Hece..



susmak kadar özle beni, ama susma
zira ben senLi konuşmaları özledim.
benim özlemim ise sadece bir hece,
SEN !

Sevgiliye Hasret..



Adım adım gezinirken sensiz tenha sokaklarda,
Derin düşüncelere dalıyorum köşe başlarında.
Kemiriliyor içim, yine hatırımda o mutlu anılar,
Bir türlü bitmek bilmiyor kalbimdeki sancılar.

Bir daha dönmeksizin uzaklaşmalıyım bu kentten,
Bıktım artık yıllarca boşuna hasretlik çekmekten.
Hala senin adım seslerin çınlıyor kulaklarımda,
Ve o sensiz sokaklar her gece bütün rüyalarımda.

Oysa biliyorum beni gönülden ne de çok sevdiğini,
Ve benden başka birisine de gönül vermediğini.
Sorarım neden hala sensiz ve bensiz o sokaklar,
Bitmeyecek mi aramızdaki hasret denen yasaklar.